சிவ யோகமாகிய ராஜயோக தியானம்

  உலகில் உள்ள அனைத்து ஆத்மாக் களின் தந்தையான பரமாத்மாவின் புனிதமான பிறப்பைக் கொண்டா டும் நாளே "சிவராத்திரி' ஆகும்.

பிறப்பற்ற பரமாத்மாவிற்கும் பிறப்பா? வாருங்கள் அந்த அற்புத ஆன்மிக ரகசியங்களை அறிந்து கொள்வோம்.

சிவராத்திரி என்ற பெயரின் அற்புத ரகசியம்

சிவனின் ஜென்ம தினத்தையே நாம் சிவராத்திரி என்று பெயரிட்டுக் கொண்டாடுகிறோம். இங்கே நாம் ராத்திரி என்ற வார்த்தையை ஏன் கூறுகிறோம் என்பது சிந்திக்க வேண்டிய ஒன்றாக இருக்கிறது. ஏனெனில், உலகில் உள்ள மகான்

களின் பிறப்பு இரவில் ஏற்பட்டிருந் தாலும் கூட, நாம் அவர்களுடைய பிறந்த தினத்தைப் பகலில்தான் கொண்டாடு கிறோம். ஆனால் பரமாத்மா சிவனின் பிறந்த தினத்தை மட்டும் இரவில் கொண்டாடு கிறோம். இதில் ஆன்மிக ரகசியம் அடங்கியுள்ளது. ராத்திரி என்பது அஞ்ஞான இருளைக் குறிப்பதாகும். கலியுகத்தின் முடிவில் - எப்போது உலகில் அஞ்ஞானத்தின் இருள் சூழ்கின்றதோ அப்போது ஞான சூரியனாகிய பரமாத்மா அவதாரம் செய்து ஞானப் பிரகாசத்தினால் சத்யுக உலகாகிய சொர்க்கத்தைப் படைக்கிறார். எனவேதான் பரமாத்மா வின் அவதாரம் இரவில் கொண்டா டப்படுகிறது. அதுவும்கூட கிருஷ்ண பட்சத்தினுடைய இருள் நிறைந்த இரவில், மாசி மாதக் கடைசியில் இப்பண்டிகை கொண்டாடப்படு கிறது. இதன் பிறகு சுக்ல பட்சம் ஆரம்பமாகிறது. அதாவது அஞ்ஞானம் முடிந்து சுகத்தின் படைப்பு ஆரம்பமாகிறது.

சிவனுக்கு எத்தனை பெயர்கள் உள்ளனவோ அவை அனைத்தும் அவருடைய ரூபத்தின் அறிமுகத்தை நமக்குக் கொடுக்கிறது. சிவன் என்றாலே கல்யாணகாரி (நன்மை செய்பவர்), மங்களகாரி, சுபகாரி என்பதாகும். "சி' என்றால் பாவத்தை நாசம் செய்வதாகும். "வ' என்றால் முக்தியின் வள்ளல் என்பதாகும். சிவனுக்கு யாராலும் பிறப்பு கொடுக்கப்பட வில்லை. அவர் அனாதியானவர் என்பதால் அவரை "சுயம்பு' என்றும்; அவர் மூன்று உலகங்களுக்கும் அதிபதியானவர் என்பதால் "திரிபுவனேஸ்வர்' என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்.

சிவனின் சத்திய ரூபம்

பாரதத்தில் அனைத்து தேவதைகளுக்குமான பூஜை உருவ வழிபாடாக (மூர்த்தி) நடைபெறுகிறது. ஆனால் சிவனை மட்டும் சிவலிங்கமாக (அருவுரு) வைத்து பூஜை நடைபெறு கிறது. இதிலிருந்து தேவதைகள் தங்களுடைய குணம், செயல், சுபாவத்தின் அடிப்படையில் சரீரத் தைப் பெறுகிறார்கள் என்பது தெரிய வருகிறது. ஆனால், சிவன் சரீரத்தை உடைய வர் அல்ல. அதனால்தான் அவரை லிங்கமாக வைத்து சிவபூஜை செய்கிறோம். லிங்கம் என்ற வார்த்தைக்குப் பல அர்த்தங்கள் உள்ளன. லிங்கம் என்றாலே ஆண் அல்லது பெண் அல்லது இரண்டுமற்ற சமநிலை என்பதாகும். ஆகையால் பரமாத்மா சிவன் தந்தையாகவும் தாயாகவும் மேலும் இரண்டு மாக இருந்தாலும்கூட, சரீரமற்ற ஒரு நிலையில் இருப்பதால், அவருடைய ரூபத்தை சிவலிங்க வடிவில் காண்கிறோம். மேலும் அவர் சரீரமற்ற ஜோதியாக இருக்கி றார் என்பதால் "ஜோதிர் லிங்கம்' என்றும் அழைக்கிறோம்.

சிவன் ஜோதியானவர் எனில், அவர் இந்த மனித உலகத்திற்கு நன்மை செய்யும் செயலை எப்படிச் செய்வார் என்ற கேள்வி எழுகிறது. அவர் இந்த உலகத்தில் எப்படி ஜென்மம் எடுப்பார்? சிவனை "அஜென்மா' என்று அழைக்கிறோம். அதாவது பிறப்பு- இறப்பு அற்றவர்; மேலும் அவர் தேவனுக்கெல்லாம் தேவன்- அதாவது "சர்வேஸ்வரன்' என்றும் அழைக்கப்படுகின்றார். அப்படியெனில் அவருடைய ஜென்மம் எந்த தேவதை அல்லது மனிதனுடைய ரூபத்திலும் ஏற்படாது என்பது உறுதியாகிறது. சிவன் கர்மங்களை வென்றவர்! மேலும் சதா அதிலிருந்து விடு பட்டவர். எனவே அவர் ஜென்மம் எடுத்து உடலினுடைய கட்டுப்பாட்டில் வருவது இல்லை. அவர் "மகாகாலேஸ்வரர்'. எனவே அவர் குழந்தைப் பருவம், இளமைப் பருவம், வயோதிக நிலை என்ற ஜென்ம மரண ரூபமான காலங்களின் சுழற்சிக்கு வசமாவ தில்லை.

ஆனால் உலகத்திலுள்ள அனைவருக்கும் முக்தி கொடுப்பதற்காக- பக்தர்களுக்குத் தன்னுடைய அறிமுகத் தைக் கொடுப்பதற் காக- மக்களை பாவத் திலிருந்தும் துக்கத்திலிருந்தும் விடுவிப்பதற் காக- சத்யுகம் என்ற தூய்மையான சுகம் நிறைந்த உலகத்தைப் படைப்பதற்காக- பரம தந்தையான சிவபர மாத்மா கலியுகத்தி னுடைய முடிவில் ஒரு சாதாரண மனித சரீரத்தை ஆதாரமாக ஆட்கொள்கிறார். மேலும் அந்த மனிதருக்கு பிரஜாபிதா பிரம்மா என்ற பெயரினைச் சூட்டுகிறார். அவருடைய கமல வாய் உதிர்க்கும் அருள்மொழிகள் மூலமாக ஈஸ்வரிய ஞானம் மற்றும் சகஜ ராஜயோகத்தின் வழிமுறை களைக் கொடுத்து மனிதனை தேவதையாக ஆக்குகிறார். சிவபுராணத்தில்கூட சிவன், "நான் பிரம்மாவின் நெற்றியின் மூலம் வெளிப்படுவேன். மேலும் அவருடைய வாயின் மூலமாக புது உலகத்தைப் படைப்பேன்' என்று கூறியதாக அறிகிறோம். சிவன் திரிகாலதரிசி. அவர் அனைத்து ஆத்மாக்களின் ஜாதகத்தையும் அறிந்தவர். எனவே, எந்த மனித ஆத்மா அவருக்கு வாகனமாக ஆக முடியும் என்பதை அறிந்தவர். இதனுடைய அடை யாளமாகவே சரீரமற்ற பரமாத்மா சிவனின் கூடவே அவருடைய வாகனமாக நந்தி காட்டப்பட்டுள்ளது.

அவர் அசரீரியானவர். ஆதலால் ஞானம் அளிப்பதற்காக, அனுபவமுள்ள ஒரு வயோதிக உடலை ஆட்கொள்கின்றார். இதுதான் சிவனுடைய வாகனம். இதன் ஞாபகார்த்தமாகவே சிவன் கோவில்களில் நந்தியைப் பிரதிஷ்டை செய்து, இதன் மூலமாகவே சிவனைத் தரிசிக்க வேண்டுமென்று கூறுகிறார்கள். சிவன் இந்த உடலை பிரம்மா என அறிமுகம் செய்கின்றார். தர்மத்தை சிவன்தான் பிரம்மா மூலமாகப் படைத்தார்.

சிவன் கலியுக இறுதியான சங்கம யுகத்தில் பிரஜாபிதா பிரம்மா மூலமாக தர்மத்தைப் படைப்ப வராகவும், சிவனிடமி ருந்து சக்தியைப் பெற்று அதர்மத்தை அழிப்பதால், தவக் கோலத்தில் சங்கரராகவும், இதன் பிறகு சத்யுகத் தில் ஸ்ரீலட்சுமி- ஸ்ரீநாராயணரின் இணைந்த சொரூபமான விஷ்ணு ஆவதாலும்தான் சிவனை திரிமூர்த்தி என்று அழைக்கிறோம்.

சிவ ஜெயந்தி உற்சவம்

சிவ பரமாத்மா பிரஜாபிதா பிரம்மாவின் சரீரத்தை 1937-ல் ஆட்கொண்டதன் காரணமாக, இவ்வாண்டு 73-ஆவது சிவ ஜெயந்தி உற்சவமாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. இந்த அதிசயமிக்க அற்புத நிகழ்வைப் பற்றியும் நாம் அறிந்து கொள்வோம்.

"சிவானந்த சொரூபம் சிவோஹம் சிவோஹம்...
ஞான சொரூபம் சிவோஹம் சிவோஹம்...
சுயம் பிரகாச சொரூபம் சிவோஹம் சிவோஹம்...'

இந்த தெய்வீகச் சொற்கள் தன்னை அறியாது ஒரு முதியவரின் கமல வாயினின்று உதிர்ந்தன. இடம் காசி க்ஷேத்திரமாகிய வாரணாசி. அன்று சத்சங்கக் கூட்டம் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந் தது. சொற்பொழிவாற்றிக் கொண்டிருந்தவரோ பிரசித்தி பெற்ற சாது மகான். அந்த சத்சங்கத் தைத் தனது இல்லத்தில் ஏற்பாடு செய்த முதியவ ருக்கு 60 வயதைக் கடந்து கொண்டிருக்கும் காலகட்டம். தன்னை மறந்து, தன் உணர் விழந்து, தானே அந்தக் கூட்டத்திலிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொண்டு வெளியேறியவரை, அவர் பாதங்கள் பூஜைஅறைக்கு அழைத்துச் செல்கின் றன. என்றுமில்லா நிகழ்வாக இது அவரின் மருமகளுக்குத் தோன்றியது. அவரைப் பின் தொடர்ந்து பூஜை அறையை அடைந்த அவரின் மருமகள் காணக்கிடைக்காத ஓர் அற்புதக் காட்சி யைக் கண்டார். பூஜைஅறையெங்கும் செம்பொன் நிறத்தில் ஜோதி நிறைந்திருந்தது. அந்த முதியவரின் கண்களில் ஜோதிப் பிரகாசம். அவரின் வாயிலிருந்து உதிர்ந்த தெய்வீக வார்த்தைகள்தான் மேலே குறிப்பிட்ட தெய்வ ஒலி. அதன் தமிழாக்கம்:

"ஆனந்த சொரூபமாகத் திகழும் சிவன் நானே சிவன் நானே...
அறிவு சொரூபமாகத் திகழும் சிவன் நானே சிவன் நானே...
சுயம் ஜோதி சொரூபமாகத் திகழும் சிவன் நானே... சிவன் நானே...'

இதைக் கேட்ட அனைவரும் ஆனந்தத்திலும் சிவஜோதியிலும் மூழ்கித் திளைத்தார்கள்.

"இது உலகம் மாறுகின்ற தருணம். தேவதை கள் வாழும் சொர்க்கம் இப்பாரத பூமியில் படைக்கப்பட இருக்கின்ற காலகட்டம். இவற்றை உன் மூலமாகவே செயல்படுத்த இருக்கிறேன்' என்னும் இறைவனின் வார்த்தை கள் அவரது காதுகளில் ஒலிக்க, இதைச் செவிமடுத்த பெரியவர் தன் உடல், மனம், செல்வம், நேரம், பொருள் அனைத்தையும் இந்த மாபெரும் செயலுக்காக அர்ப்பணம் செய்தார்.

புனித ஜோதி இவ்வாறு பிரஜாபிதா பிரம்மாவின் ஆத்மாவை ஆட்கொண்ட அற்புத நிகழ்ச்சியே சிவன் வருகை, சிவனின் அவதாரம் என்று அழைக்கப்படுகின்றது. பிரம்மா குமாரி களின் அமைப்பு இதனை சிவஜெயந்தியாகக் கொண்டாடுகின்றது.

மூன்றாவது கண் மூலமாகக் கண் விழித்தல்

பக்தர்கள் சிவராத்திரி நாளன்று முழு இரவும் கண் விழிக்கின்றனர். உணவு உண்டால் அலட்சியம், தூக்கம் ஏற்படும் என்பதால் உணவு உண்ணாமல் உபவாசம் மேற்கொள்ளப்படுகிறது. இதன் மூலம் பகவான் சிவன் மகிழ்ச்சி அடைவார் என்று எண்ணப்படுகிறது. ஆனால் மனித ஆத்மாக்கள் அவகுணங்களால் விழிப் புணர்வற்ற நிலையில் இருக்கும்போது சிவன் எப்படி மகிழ்ச்சி அடைவார்? சிவன் காமாரி (காமத்தினுடைய எதிரி) என்றும் அழைக்கப்படு கிறார். அப்படியெனில், காமத்தை உடைய மனி தனிடத்தில் அவர் எப்படி மகிழ்ச்சி அடைவார்? எனவே கண்கள் இரவெல்லாம் விழித்திருந் தாலும்கூட மனம் என்ற மூன்றாவது கண் திறக் கப்பட வேண்டும். அதாவது, "நான் இந்த தேகம் என்ற ஆடையை அணிந்து காரியம் செய்யக் கூடிய ஒளிப்புள்ளியான அழிவில்லாத ஆத்மா' என்ற விழிப்புணர்வு வேண்டும். இதுவே மூன்றா வது கண் மூலமாகக் கண் விழித்தல் என்பதாகும்.

மகாவிரதம்

எந்த அசுத்த எண்ணங்களையும் மனதிற்கு உணவாகக் கொடுக்காமல், ஞானம் மற்றும் யோகத் தின் மூலம் மனதினுடைய பிற எண்ணங்கள்மீது வெற்றி பெறுவதே உண்மையான சிவ விரதம்- மகாவிரதமாகும்.

உபவாசம்

உபவாசம் என்பதற்கு, "உப'- அருகில்; "வாசம்' - வசித்தல் என்று பொருள். அதாவது சிவனின் அருகில் ஒன்றியிருத்தல் என்று பொருளாகும். வில்வத்தளம் எப்போதும் மூன்றாகப் பிரிந்து காணப்படும். இதை சிவனுக்கு அர்ப்பணிக்க வேண்டும் என்பர். அதாவது மனம், சொல், செயலால் சிவனின் காரியமாக உள்ள புது உலகம் படைக்கும் காரியங்களில் தன்னை அர்ப்பணிக்க வேண்டும். இப்படியாக பல விதமாக- பல காலமாகச் செய்து வரும் காரியங்களின் ஞான விளக்கங்களைப் புரிந்து செய்தால் பலன் அதிகரிக்கும்.

பிறவா யாக்கைப் பெரியோனாகத் திகழும் சிவபெருமான் பிறப்பு, இறப்பு அற்றவர். அவருக்கு மனித உடம்பு கொடுத்து பூஜிப்பது ஞாபகார்த்தம் ஆகும். அவருக்கு எந்த ஒரு ஸ்தூல, சூட்சும உடலும் கிடையாது. சதா சர்வ காலமும் ஞானம் நிறைந்த ஜோதிர்பிந்து சொரூபமாக விளங்கி, மெய்ஞ்ஞானத்தின் மூலம் அறியாமை இருளை அகற்றி நல்லறிவைப் போதிப்பவராகிறார்.

இந்த நேரத்தில் சிவன்- சங்கரன் ஆகியோருக்கு இடைப்பட்ட வித்தியாசத்தை அறிவது அவசிய மாகும். சிவன் ஜோதிர் லிங்கமாக வணங்கப்படு கிறார். பிறப்போ- இறப்போ அவருக்குக் கிடையாது. சங்கரனுக்கு உடல் உண்டு. மூன்று பெரும் தெய்வங்களில் அவர் ஒருவர். சிவன் தேவர்களை யும் மூவர்களையும் படைக்கும் முழுமுதற் கடவுள். எனவேதான் திருமூர்த்தி சிவன் என்று அழைக்கப்படுகிறார். இவர் சூட்சும உலகையும் கடந்த பிரம்ம லோகத்தில், முக்தி தாமத்தில் வசிக்கிறார். சங்கரரோ சூட்சும உலகில் சூட்சும சரீரத்தோடு விளங்குகிறார். எனவே சிவன் என்றால் ஜோதியாக விளங்கும் பரம் பொருளையே கொள்வோமாக!

சிவ யோகமாகிய ராஜயோக தியானம்

சிவயோகம் அனைத்து யோகங்களிலும் மேலானது. உடனடி பயனைத் தருவது. பாரதத் தின் பழம்பெரும் யோகமாகக் கருதக்கூடியது. "தன்னை மறந்து இன்பமுற வெண்நிலாவே, ஒரு தந்திரம் நீ சொல்ல வேண்டும் வெண்நிலாவே' என்றனர் சித்தர்கள். அந்த தந்திரம்தான் சிவ யோகமாகும். யோகத்திற்குப் பொருள்- தொடர்பு என்பதாகும். இறைவனாகிய சிவனோடு எண் ணத்தின் மூலமாகத் தொடர்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டு, நீங்காத மனத்தினராய், நினைந்து நினைந்து உணர்ந்து உணர்ந்து ஆனந்தமயமாக- தேஜோமயமாக அமர்ந்து இருப்பதுதான் சிவயோகம். இதையே சிவராஜ யோகம் என்றும் அழைப்பார்கள். இதன் அடிப்படை தன்னை ஒளிப்புள்ளியான ஆத்மாவாக உணர்ந்து, அனைத்து ஆத்மாக்களின் மேலான தந்தையாகத் திகழும் பரமாத்ம ஜோதியில் லயித்திருப்பது ஆகும்.

சிவனின் ஞானம் தனிப்பட்டது. சிவனின் தியானம் சிறப்பு மிக்கது. ஒருவரோடும் மேவாத தனி ஞானம்; யாரோடும் கலவாத தனி யோகம். இத்தகைய ஞான யோகங்களினால் மட்டுமே மனிதன் மாமனிதனாக முடியும். அதாவது தேவதையாக முடியும். முப்பத்து மூன்று கோடி தேவர்கள் பாரதத் திரு மண்ணில் வாழ்ந்து வந்தார்கள் என்பதைக் கேள்விப்பட்டிருக் கிறோம். சிவனருளால் மீண்டும் அத்தகைய தேவர்கள் படைக்கப்பட்டு வருகிறார்கள். சிவஞான யோகங்களின் பயனே, இம்மண்ணில் நல்ல வண்ணம் வாழ்ந்த புனிதமான தேவ- தேவியர்கள் வாழ்ந்த - புத்துலகை- சொர்க்கத்தை- வைகுண்டத்தைப் படைப்பதாகும். எனவேதான் நமது புண்ணிய பாரத தேசம் ஆன்மிகக் கலாச் சாரத்தின் தொட்டிலாகவும் உலகிற்கே கலங்கரை விளக்காகவும் திகழ்கிறது எனலாம்.

ஆக, இச்சிவராத்திரி நன்னாளில் சிவயோக தியானம் செய்வோம்! சீரும் சிறப்பும் வாய்ந்த பொன்னுலகம் (சத்யுகம்) செல்வோம்.